1096 ημέρες μετά

Αγαπημένε μου Φίλιππε

1096 ημέρες έχουν περάσει από τη στιγμή που άφησες αυτή τη ζωή για να πας στην επόμενη. 1096 ημέρες και η καθεμιά από αυτές φάνηκαν αιώνας. 1096 ημέρες έχω να σε δω, να μυρίσω τα απαλά σου τα μαλάκια, να φιλήσω τα μαγουλάκια σου, να χαιδέψω την πλατούλα σου, 1096 ημέρες δίχως να σου τραγουδήσω. Ο θάνατος σου, άφησε το πιο μεγάλο κενό στις ζωές και στις καρδιές μας. Μου είναι αδύνατον να μην σκεφτώ, να μην ελπίζω στην ανάσταση σου.. Αυτό με κράτησε ζωντανή γλυκό μου μωρό, ο Θεός και η πίστη πως μια μέρα θα είμαστε και πάλι μαζί. Πόσο μάταιη και άδικη αυτή η ζωή.. πόσο μικροί οι άνθρωποι..

Τρία χρόνια από τα Χριστούγεννα που χάθηκες και ο πόνος ήταν και είναι ακόμα τόσο βαθύς. Θυμάμαι πηγαίναμε με το μπαμπά σου εκεί στα χώματα, εκεί που εναποθέσαμε το σωματάκι σου και λέγαμε '' Φίλιππε.. αγάπη μου.. γύρνα πίσω! '' Δεν πίστευα ότι δεν θα σε ξαναδώ, ότι δεν θα σε ξαναγκαλιάσω. Έβαζα για πόσο καιρό τον αγαπημένο σου μουσικό πιγκουίνο στο σπίτι να παίζει τις μελωδίες που άκουγες στην μονάδα. Φύλαξα την πιπίλα σου, τα ψαράκια σου και ότι είχε κρατήσει την μυρωδιά σου σαν το πιο ακριβό θησαυρό.. Τα μάζεψα όλα σ' ένα κουτί.. περιμένοντας τη ώρα που θα στα ξαναδώσω.

Τόσα δάκρυα.. που δεν στερεύουν. Ποια μάνα ξεχνάει το παιδί της; Ποιος πατέρας κοιμάται πια ήσυχος αφού έχει συνοδεύσει και κρατήσει ο ίδιος στην αγκαλιά του το νεκρό του παιδί στην τελευταία του κατοικία; Εμείς.. εμείς το κάναμε.. εμείς και καταφέραμε και επιβιώσαμε όμως. Εμείς και άλλοι τόσοι καλοί γονείς που αναγκάστηκαν να σηκώσουν αυτό το σταυρό. Πως; Πως αντέξαμε μου λες;

Αγαπημένε μου γιε δεν μπόρεσα να σε σώσω! Συγγνώμη για τον τόσο πόνο που έζησες. Τόσες φορές ευχήθηκα να πάρω τη θέση σου. Πάλεψαμε τόσο πολύ για εσένα αγάπη μου.. Εύχομαι να το κατάλαβες.. Όλοι μαζί παλέψαμε! Όλη η μονάδα, ένα ολόκληρο νοσοκομείο πίστεψε σε εσένα και στις τεράστιες δυνάμεις σου. Φίλιππε είμαι πλημμυρισμένη από τις αναμνήσεις μας από εσένα.. Οι πιο σκληρές μα και όμορφες μέρες της ζωής μας. Μαζί σου ο χρόνος σταμάταγε, κάθε μέρα ήταν ξεχωριστή, γιατί κάθε μέρα φοβόμουν πως θα ήταν και η τελευταία σου! Αυτός ο σύντομος χρόνος που είχες σε αυτή τη ζωή ήταν τόσος σπουδαίος.. άγγιξες τόσες ζωές! Κανένας μας δεν θα σε ξεχάσει!

Παιδί μου.. μακάρι να μπορούσα να σε δω. Να σε αγκαλιάσω έστω για ένα λεπτό. Ελπίζω να ξέρεις πόσο πολύ μου λείπεις.. Είναι φορές που θέλω να βγω έξω και να φωνάξω στον κόσμο πως '' έχω και έναν ακόμα γιο κι ας μην τον βλέπετε, κι ας μην τον κρατάω από το χεράκι '' γιατί τώρα θα ήσουν σχεδόν 3,5 χρονών. Θέλω να πω σε όλους το όνομα σου.

'Οταν με ρωτάνε αν έχω μόνο τον Μιχαήλ μου, εγώ λέω πάντα όχι.. έχω και τον Φίλιππο.. και είναι εδώ.. είναι πάντα κοντά μου.. είναι στη καρδιά μου.. είναι το πιο όμορφο κομμάτι του ουρανού!

Και έτσι νοιώθω 1096 ημέρες μετά.. έτσι νοιώθω κάθε φορά που θέλω να σου πω πόσο πολύ σε αγαπώ.

Κοιτάω πάντα τον ουρανό και νοιώθω αμέσως τόσο πλούσια και περήφανη που ένα μεγάλο κομμάτι του εαυτού μου.. είναι πλέον το πιο όμορφο κομμάτι του ουρανού.