7 χρόνια μετά

Αγαπημένε μου Φίλιππε,

Ξημέρωσαν τα Χριστούγεννα, η ημέρα που ολόκληρος ο πλανήτης γιορτάζει την γέννηση του Θεανθρώπου, την γέννηση του θείου βρέφους. Ξημέρωσε όμως και η χειρότερη ημέρα της ζωής μου, η ημέρα του θανάτου σου. Ξημερώματα στις 04.05 η ώρα που το αγαπημένο μου και μέχρι τότε μονάκριβο μου παιδί φεύγει για πάντα από την ζωή, για πάντα από την αγκαλιά μου! Σαν σήμερα πριν από 7 χρόνια μωράκι μου πέταξες μακρυά και άφησες πίσω σου ένα τεράστιο κενό, έναν αφόρητο πόνο. Έφυγες Φίλιππε και μαζί σου πήρες και ένα μεγάλο κομμάτι μου. Ακρωτηριασμένη για πάντα. 7 χρόνια μετά και η πληγή εξακολουθεί να αιμορραγεί. Πέθανε το παιδί μου, πέθανε ο Φίλιππος μου, ο πολύτιμος μου, που πάλεψε με την βαριά αρρώστια σαν ένας γενναίος μαχητής από την πρώτη κιόλας ανάσα από το πρώτο του λεπτό υπέφερε πραγματικά αγωνίστηκε σκληρά για να ζήσει.

Ήρθες αγάπη μου, ήρθες και μου άλλαξες την ζωή. Με έκανες μητέρα μου έδειξες τον δύσκολο δρόμο από την αρχή, ήρθες για να μου διδάξεις πως πρέπει να ζεις και να παλεύεις, πως πρέπει να δέχεσαι ότι σου έρχεται και να πορεύεσαι με αυτό. Μου έμαθες να αντέχω τον πόνο, να γίνομαι φίλη με αυτόν και στην πορεία να τον νικώ. Να μπορώ να ζω και να χαμογελώ, παρόλο που ένα τεράστιο μέρος του εαυτού μου, της καρδιάς μου της ψυχής μου να λείπει!

Μου έμαθες να παλεύω δίχως όρια και να μην περιμένω τίποτα, να μην φοβάμαι να ζήσω να μην φοβάμαι τον θάνατο. Τον είδα τον θάνατο σε πήρε μέσα από την αγκαλιά μου. Αθόρυβα. Ένας αγώνας ζωής και θανάτου και εγώ εκεί δίπλα σου ανήμπορη, ανίκανη να σε βοηθήσω, να σε κάνω καλά, να σε προστατεύσω, να σου σώσω την ζωή. Ένα τίποτα εγώ. Πόσο λίγη ένιωθα μπροστά σου, δεν κατάφερα γλυκιέ μου να σου προσφέρω τίποτα απ'όσα σου υποσχέθηκα. Τίποτα. Σου είπα πως μια μέρα θα κολυμπήσουμε μαζί στην πιο όμορφη θάλασσα, παρέα θα ξαπλώνουμε στην άμμο και θα χαζεύουμε τον γαλάζιο ουρανό.

Εσύ ήσουν τα πάντα Φίλιππε για εμένα. Μια γλυκόπικρη ζωή γεμάτη πόνο μα με αφόρητη αγάπη μέσα σε μια εντατική μονάδα θεραπείας.

Σε αγαπώ πολύ Φίλιππε, μου λείπεις πολύ σε ψάχνω ακόμα!

Ποτέ δεν θα σου πω αντίο!

Τρία αγοράκια θα είχα τώρα αν ζούσες!Τρία παιδάκια στο σπίτι μας θα είχαμε. Σε θέλαμε τόσο πολύ!

Γιατί;Γιατί;

Σε βλέπω παντού Φίλιππε, στο χαμόγελο του Μιχαήλ στα μάτια του Λέων. Σε νοιώθω δίπλα μου, κάποιες στιγμές μέσα στην μέρα για δευτερόλεπτα ονειροπολώ και σε σφίγγω στην αγκαλιά μου, σε κρατώ από το χέρι, σε πάω στο σχολείο, είμαστε βόλτα στο πάρκο στην παιδική χαρά, έρχεσαι μαζί μας στις κούνιες που ανεβάζω τα αδέλφια σου και φαντάζομαι πως έχω και εσένα μαζί,φαντάζομαι πως έχω και εσένα δικό μου ξανά!

Δικός μου; Ποτέ δεν ήσουν δικός μου εσύ άγγελε μου!

Καλή αντάμωση μωρό μου

Mια μέρα εύχομαι να σε ξαναβρώ!