Γενέθλια 8 ετών

Αγαπημένε μου Φίλιππε

Ξημέρωσαν τα γενέθλια σου. Σαν σήμερα θα γινόσουν 8 ετών.

Σου γράφω και πάλι για να σου πω, πόσο πολύ σε αγαπώ, πόσο πολύ μου λείπεις. Ο χαμός σου μαχαίρι στην καρδιά, η πληγή βαθιά  και αγιάτρευτη. Η ζωή σου αν και τόσο μικρή τόσο σπουδαία τόσο καθοριστική για ολόκληρη την οικογένεια.

Θα ήθελα τόσο πολύ να σε ξαναδώ να σε ξαναγκαλιάσω. Χάθηκες τόσο νωρίς τόσο μικρούλης. Ήταν τόσο άδικο. Καμία από τις προσπάθειες μας να σε θεραπεύσουμε από αυτόν τον φριχτό όγκο που σου στέρησε την ζωή δεν απέδωσε. Δυστυχώς μωρό μου αν και πήρες όλες σου τις ευκαιρίες, η ασθένεια ήταν τόσο βαριά για το μικρό κορμάκι σου που πάλευε τόσο γενναία με νύχια και με δόντια για σχεδόν 5 μήνες να ζήσει.

Σύντομα θα φύγουμε για διακοπές και θέλω να σου πω πόσο πολύ θα ήθελα να ήσουν εδώ. Σχεδόν κάθε χρόνο στα γενέθλια σου νιώθω την ίδια χαρμολύπη. Περήφανη και τυχερή που σε γέννησα που σε γνώρισα που σε κράτησα κοντά μου έστω και για τόσο λίγο μέσα από μια μονάδα εντατικής θεραπείας μα ταυτόχρονα και απελπιστικά πληγωμένη από την απώλεια σου. Είμαι ακόμα τόσο θυμωμένη όχι για εμένα που δεν σε μεγαλώνω που δεν σε έχω πια, μα για εσένα που δεν πρόλαβες ούτε τα αυτονόητα να λάβεις από αυτήν την άδικη την ακατανόητη ζωή. Τόσος μεγάλος ο πόνος σου αγάπη μου και εγώ δεν μπόρεσα να σε γλυτώσω από το κακό που σε βρήκε. Τον περισσότερο καιρό ένοιωθα σαν ναρκωμένη. Σε κοίταζα και έπαιρνα δύναμη, σε μύριζα σε φίλαγα απαλά σε χαίδευα και η ζωή μου γέμιζε με φως με νόημα, με γέμισες ολοκληρωτικά και ας σε έβλεπα να υποφέρεις. Ευχόμουν πως όλο αυτό θα ήταν παρωδικό πως ήσουν πολύ μικρός για να θυμάσαι πως μια μέρα θα νικήσουμε αυτό το θεριό πως με την αγάπη μας και με την σωστή θεραπευτικη προσέγγιση στο πρόβλημα σου όλα θα ξεπεραστούν όλα θα πάνε καλά. Ήλπιζα καθημερινά, πίστευα πως η αγάπη μου θα σε σώσει. Πως δε γίνεται ο Θεός αν υπάρχει τελικά θα με λυπηθεί και θα αφήσει το παιδί μου να ζήσει. Νόμιζα πως όλα ήταν μια δοκιμασία και πως θα γλυτωνε το μωρό μου, δεν θα κατάφερνε να μας αγγίξει τελικά ο θάνατος. Τόσες φορές κινδύνεψες να πεθάνεις και πάντα κάτι σε προστάτευε. Άνισος όμως ο αγώνας μας όχι απλά με άγγιξε ο θάνατος, μου βούτηξε μέσα από τα χέρια μου ότι πολυτιμότερο ότι στον κόσμο αγαπούσα πιο πολύ. Μου πήρε τον γιο μου. Τον αγαπημένο μου Φίλιππο. Μου ρήμαξε, μου άλλαξε για πάντα την ζωή.

Πέθανα και εγώ μαζί σου εκείνα τα Χριστούγεννα που έφυγες παιδί μου, η γυναίκα που ήμουν πριν από τον θάνατο σου δεν υπάρχει πια πέθανε.

Μια κατάρα σαν να έχω αισθάνομαι και άλλες φορές μια ευλογία...

Ποιος ξέρει να μου πει....

Φέτος στα γενέθλια σου αποφασίσαμε για πρώτη φορά να σου κόψουμε τούρτα. Ο καλός σου αδελφός ο Μιχαήλ μας, πήρε την πρωτοβουλία και μας το πρότεινε. Μου είπε πως τα κεράκια σου θα τα σβήσει εκείνος και όχι ο Λέων, ο άλλος ο πιο μικρός σου αδερφός. Συγκινήθηκα πραγματικά από την ευαισθησία του και από την ενσυναίσθηση του σε αυτό το τόσο δύσκολο επετειακά για εμάς γεγονός. Οι χαρές που μου χαρίζουν τα παιδάκια μου τα μπουμπούκια μου οι θησαυροί μου καθημερινά είναι απεριόριστες. Είναι μέρες που δακρύζω στα κρυφά από τον φόβο τρέμω πως μια μέρα θα τα χάσω και αυτά έτσι όπως ολέθρια έχασα και εσένα.

Είμαι χαρούμενη και πάλι Φιλιππε το ομολογώ. Πονάω που δεν σε έχω παιδί μου αυτό ποτέ δεν θα αλλάξει, μα μαζί τους ονειρεύομαι ξανά!

Με παρασέρνουν όλο και πιο πολύ στη χαρά!

Γλυκό μου μωρό, κάθε μέρα αγκαλιάζω τα αδέρφια σου και νοιώθω απίστευτα τυχερή για όσα έχω τώρα στην ζωή μου. Είμαι ευγνώμων για όσα μοιραστήκαμε για όσα ζήσαμε μαζί. Δεν σου κρύβω πως μου λείπεις πολύ! Κάθε μέρα λέω το όνομα σου, κάθε μέρα σε αναζητώ!

Χρόνια πολλά στην ζωή μετά!

Εύχομαι κάπου να υπάρχεις παιδί μου. Να μην είναι όλα τόσο μάταια, τόσα προσωρινά. Εύχομαι να κατάλαβες πόσο πολύ σε αγάπησα πόσο πολύ ακόμα σε αγαπώ! Πόσο πάλεψα και εγώ μαζί σου για να ζήσεις!

Εύχομαι μια μέρα να σε ξαναβρώ.

Καλό Παράδεισο παιδί μου πέτα ψηλά!