Για τον Φίλιππο τον πιο δυνατό

Σ'αγαπώ

Κλείνω τα μάτια σφιχτά
Βλέπω μονάχα τη δική σου σκιά
Λαχτάρα τρομερή, μορφή μου πικρή
Αχ και να σε είχα ξανά αγκαλιά
Έστω για στερνή φορά έτσι για παρηγοριά
Εσύ και εγώ ξανά στη λαμπρή σιγαλιά
Από τη μεγάλη θλίψη να ελαφρύνει η καρδιά
Έφυγες μακριά πέρα στα ψηλά, αγήραστα βουνά...
Επίμονα, μα μάταια ψάχνω να βρω σιωπηλά
Τα μάτια εκείνα που είδα του Θεού την ζωγραφιά
Οδύνη και ερημιά, αγώνας που είσαι εκεί στα φωτεινά
Παγιδευμένη στα δάκρυα τα σκοτεινά...
Νοιώθω πως δεν θα γυρίσεις πια
Ουρλιάζω...Σ'έχασε λουκούμι η μαμά!!!
Μα αντίο δεν θα σου πω παιδί μου, Αρκετά!!!
Ένας γιος ξεχωριστός όμορφος και δυνατός
Της ζωής μου σκοπός... αγωνιστής, μαγικός
Ανίκητη ψυχή με ματιά αστραφτερή
Ανοιχτή αγκαλιά της ζωής ζεστασιά
Θα ζεις μέσα μου παντοτινά
Ακριβό μου μωρό αιώνια θα σου τραγουδώ

Φιλιππάκι μου Σ'αγαπώ!!!