Κοιμήθηκες σπλάχνο μου

Κοιμήθηκες σπλάχνο μου... κοιμήθηκες γιε μου και η καρδιά μου ράγισε, αγωνιά.
Τα εσώτερα μου θρηνούν. Τα δάκρυα πέφτουν βροχή. Τα ακούς;
Νοιώθεις τον σπαραγμό μου;  Τα χέρια μου ποθούν να σ'αγκαλιάσουνε.
Μην αμφιβάλλεις όσος χρόνος και αν περνά τα μάτια μου ελπίζουν να σε δούνε.
Πόνος δυνατός μέσα μου βαθιά για τον γιο που δεν θα μεγαλώνω πια.
Για το γιο που τόσο παλέψα και λαχτάρισα στην ζωή αυτήν, ζωντανό να κρατήσω.
Κοιμήθηκες σπλάχνο μου... κοιμήθηκες γιε μου η ομορφιά στα μάτια σου πάει!
Η ψυχή οδύρεται, ο νους σκοτεινιάζει. Πως να ξεχάσω;
Σε ποιον να μιλήσω ν'ανακουφιστώ. Έφυγε το παιδί μου πάει!
Κοιμήθηκες σπλάχνο μου... κοιμήθηκες γιε μου
Κάθε μέρα σε συλλογίζομαι σε αναζητώ, πόσο πολύ σε αγαπώ!
Στην αγκαλιά του Παντοκράτορα αναπάυεσαι, ταξίδι στο φως στο σύμπαν το μακρινό.
Μα λιγόψυχη υπόσχομαι δεν θα φανώ μιας και ανάστασις νεκρών άγγελε μου προσδοκώ.

Στο καλό!
Ξέρω μια μέρα θα σε βρω...