Ταξίδι στο φως

Οι άνθρωποι λένε <<η ζωή συνεχίζεται>>.
Το εννοούν για εκείνουν που μένουν να θρηνούν για τις ζωές που χάθηκαν. Λάθος!
Η ζωή συνεχίζεται για εκείνους που φεύγουν από κοντά μας κι αγκαλιάζουν το αιώνιο παρόν τους σε μια λάμψη αθανασίας.
Σε μας απομένει η προσδοκία αυτής της ζωής πέρα από τα όρια της παρούσης, της πέρα απ'τα όρια της αισθητής μας εμπειρίας.
Μ' αυτή την απόλυτη βεβαιότητα συνεχίζω να υπάρχω, γιατί η ζωή μου δεν θα συνεχιζόταν - τουλάχιστον αυθεντικά - όταν το παιδί μου έχει ήδη αναχωρήσει.
Κάθε άνθρωπος που μένει ζωντανός στην μνήμη του Θεού φέρνει σε εμάς που απομένουμε προσμένοντας αυτή τη βεβαιότητα.
Κι έτσι ό,τι κι αν ενεργούμε στο πρόσκαιρο παρόν μας, απλό ή σύνθετο, καθημερινό ή σπάνιο , επιφανειακό ή όχι ,γίνεται μια κατάθεση αλλά και μια ευκαιρία στο άνοιγμα της άλλης βιοτής.

Το παραπάνω απόσπασμα ανήκει στο συγκλονιστικό βιβλίο << Ταξίδι στο φως >> της Μαργαρίτας Σακελλάρη. Μια κατάθεση ψυχής μιας σπουδαίας μητέρας, που έχασε το τρίτο της παιδί από καρκίνο σε ηλικία 19 ετών.

Μέσα από το ψυχογράφημα της περιγράφεται η οδυνηρή πορεία του μικρού μα γενναίου Βασίλη προς τον θάνατο, έχοντας άγρυπνο φρουρό την μητέρα του και ολόκληρη την οικογένεια του.

Τα συναισθήματα που ένιωσα διαβάζοντας αυτό το βιβλίο είναι πραγματικά απερίγραπτα, καθώς και απόλυτα αρμονικά με τα δικά μου, με τον πόνο και την αγωνία που βίωσα κατά την διάρκεια της ασθένειας, του γολγοθά του Φίλιππου.

Μέσα από αυτήν την μαρτυρία πέρα από την δραματική δοκιμασία δίνεται το ελπιδοφόρο μήνυμα της ανάστασης και της πίστης. Το βιβλίο αυτής της μεγάλης μητέρας είναι ένα δώρο για όλους εμάς που τα παιδιά τους έχουν κοιμηθεί.

Τα παραπάνω σοφά της λόγια, είναι η απάντηση μου σε όσους τόλμησαν με αφόρητη σκληρότητα να μας πουν λίγο καιρό μετά τον χαμό του γιου μας Φίλιππου, << η ζωή συνεχίζεται >>, μειώνοντας με τον τρόπο τους το μέγεθος και την σημαντικότητα της απώλειας μας.

Σε ευχαριστώ Μαργαρίτα!